Ve öyle bir hüzün ki Munzur’a dönüştü dersin.
Canlar çıktığı gün ne çetin gündü
Öyle berrak hatırlarım ki sanki daha dündü.
Anneler yavrusuz,yavrular yuvasız kaldı
Kardeş dediklerimiz dersimden ne canlar aldı.
Bak bir sala daha okundu aziz minareden
Belki bir Çağla belki de bir Özcan ayrıldı Dersimden.
Halkım ağlayamaz oldu, tükendi gözde yaş
Bırakmadı zalimler ne evde aş ne de bedende baş.
 |
| Tablo / Arif SEVİNÇ |
Güneş karardı yüzünü göstermez oldu
Dersimin zozanları sararıp soldu.
Bir yiğit çıktı ve biri daha
Kutsal bayrak çekti gark’a ve diğeri şarka
Hicranlı Zülküf der içindeki derdi
Dersimin figanını gözler önüne serdi..
Zülküf ATAKLI
Sınır Dergisi / Sayı 1 / Ocak Şubat 10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder