Unuttuk

Bir akşamı daha bulduk demli bir çayın dibinde.
Güneş alabildiğince silik adımlarla koşuyor gecenin kalbine doğru.
Ve her caddenin sonunda zılgıt eden, kifayetsiz iyi akşamlar beklentisi.
Aynı böyle bir gece ayrıldık uzaktaki Kürtçe kokan topraklardan.
Bir gece kopup teselli bulmaya geldik.
Yalnızlığın telaşında unuttuk gözlerimizin rengini.
Bir gecede unuttuk isimlerimizi bir gecede.
Artık etrafta ne leylak kokusu,
ne de leylak kokusuyla ıslanan demli çay muhabbetleri var.
Her şey bir gecede oldu ve kimse bilmedi.
Her şey o gecenin telaşında unutuldu.
Artık ne gaz lambaları var kendi karartılarımızda,
ne de gölge oyunları sessiz bir aile portresiyle...


Cafer Gönülçeken
Sınır Dergisi / Sayı 1 / Ocak Şubat 10