At Sırtı Hayallerde Büyümek

            yaşamak böyle miydi çocukken?
            hayata baktığımız o gözlükler nerde?
            kim kırdı,kim kapattı o dar penceremizi?
            at sırtında kurulmuş hayaller nerde?
            kim alıkoydu bizi rüyalardan kim?
            hayatla oynamak ne güzeldi;
            ve hayat oynamaktan ibaretti.
            oyun oynuyor zannederdim büyükler de,
            hani insan içinde insanlık nerde?
 
            yaşamak böyle miydi çocukken?
            o pembe perdenin ardında bunlar mı vardı?
            neden kimse okşamaz saçlarımı artık?
            bayram şekerlerim vardı ya, hani?
            paramız yoktu paraya sevdamız da
            ne yapmacık gülüşler vardı yüzümüzde
            ne riya kokan sözler dilimizde,
            oysa ne güzeldi hayat evcilik oynarken
            ben babam olurdum her defasında
            ve çocuk olmaya yeltenirdik çocuk aklımızla
            ah o büyümek! nasıl da beklerdik onu,
            büyüdük büyüdük de, beklemezdik bu sonu
            ve büyümek bozdu o güzelim oyunu...


            yaşamak böyle miydi hayal kurarken?
            kim gem vurdu at sırtı hayallerimize?
            dündeki yarınlar,yarındaki dünler nerde?
            ayrılık mıydı yoksa?
            her şeyden ve herkesten tek celsede?
            sana sarılamamak mıydı, sımsıkı?
            yalnızlığa kök salmak mıydı?
            menfaat özlü dostlukların bağrında,
            ya da gülmeyi unutmak mıydı?
            o çok özendiğimiz büyümek,
            başımızda işte büyüklüğün mizacı,
            bir daha çocuk olamamak ne acı,
            oynanmadı çocukken yazdığım onca sahne
            bu muydu büyük olmak?
            büyümek bu muydu anne?

           Müjdat GÜVEN

           Sınır Dergisi / Sayı 3 / Mayıs - Haziran 2010