Öğrendim

Aslında bu sevda benden hep çalmadı. Bu sevda sayesinde öğrendim;

İnsanlara kendimi zorla sevdiremeyeceğimi öğrendim. Yapabileceğim tek şey sevilebilecek biri olmak. Gerisi onlara kalmış...

İnsanları ne kadar düşünürsen düşün, onların seni o kadar düşünmediklerini öğrendim.

Güven elde edebilmek için yılların gerektiğini, ama yok etmek için saniyelerin bile yettiğini öğrendim.

Sevdiğin kişilere sevgi dolu sözler söylemen gerektiğini, belki bu defa onları son görüşün olabileceğini öğrendim.

Her ne kadar onu çok düşünsen de yine de gidebileceğini öğrendim.

Seni hep hesapsız sevdiğimi, ama bunu nasıl göstereceğimi bilemediğimi öğrendim.

Gerçek dostluğun ve gerçek aşkın aramızda uzak mesafeler olsa bile büyüdüğünü öğrendim.

Birisinin seni istediğin gibi sevmemesi, onun seni tüm benliğiyle sevmediği anlamına gelmediğini öğrendim.

Bir arkadaşın ne kadar iyi olursa olsun seni üzeceğini ve senin yine de onu affetmen gerektiğini öğrendim. Bazen de başkaları tarafından affedilmenin yetmediğini kendini de affetmeyi öğrenmek gerektiğini öğrendim.

Kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun, dünyanın senin acılarından dolayı durmayacağını öğrendim.

İki kişinin tartışmasının, birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmediğini ve tartışmadıkları zaman da sevdikleri anlamına gelmediğini öğrendim.

Hayatlarında her zaman dürüst bir şekilde daha ileriye gitmek isteyen kişilerin, sonuçları önemsemediklerini öğrendim.

En fazla önemsediğim kişilerin, benden hep uzaklaştırıldıklarını öğrendim.

İnsanları üzmeden ve duyarlı olarak kendi fikirlerini söylemenin çok zor olduğunu öğrendim.

Kendimizi saplantılardan korumanın tek yolunun aşkı bir hırs aracı olarak görmeyerek, başkalarına, başkalarının duygularına saygı duymayı, "İstemiyorum" diyene ısrar etmemek gerektiğini ve bunu onun için değil, kendimiz için yapmamız gerektiğini öğrendim. Aslında aşkı keyifle yaşamak varken hastalıklı hale getirmenin hiç alemi yok...

Öğrendim...

Hüsrev-i Mülk-ü Gam

sınır dergisi / sayı 2 / mart nisan 2010