Kapı Boşluğu

kapı boşluğunda kalmış gidişin
ne girebiliyor içeri ne de…
kapı işte
ne anlar
ya da aslında sevincine açılan acılarından
duruyor öyle
anlamsız bakıyor gözlerime
konuş diyorum
umurunda değil hiçbir kelime
boş ve boş
sonra kalkıyor hayalin odanın içine siniyor
ne güzel şeyler ama
daha saflığımızın masumluğunda
oturuyor ve gülümsüyor
kapı aralığı boş
içerde sen
dışarıda gidişin
sonra kalkıyor yerinden
duruyor
gülüyor

susuyor
ve kapı aralığındaki yerini alıyor
canlanıyor
canlandırıyor
sonra o da çıkıp gidiyor
kapının yeri boş

silik ışıklar içerde
onlar sızıyor bu defa
ve sil baştan bütün yaşanmışlıklar
ama her biri niye sonunda gidiyor?

Sevinç ÜSTÜN

Sınır Dergisi / Sayı 5 / Eylül Ekim 2010