O Gece

Nalların arasında çatlayan toprak

Susuz her dem tarihime.

Duvağın lanet olur

Bir hırsızın bedeninde,

Saçların ihanetli durur

Kutsal çarşafın masumiyetinde.

Tebessüm eyledi lanetin

Şehvetli bir köpeğin gözlerinde,

Mahremiyetime inat saldın bedenini bedenime.

Durdu zaman irkildi toprak ‘Allah Allah’ diye.

Küstahlaştı çıyan

Ecdadının asiliğinde,

Eğdi başımı bir gecelik şehvette.

Prangalaştı durdu kelimelerim şiirlerimde,

Kalem acımasız yazdı

Kefaretimi yoksul zenginliğimde.

Şahlandı adalet kuşları kıbleme,

Yağdırdı ateşi pençesinden

Yırttı içimdeki heybetli hayvanın zincirini,

Saldı o ihtişamlı yalanımın üstüne.

Tespihimin sesinde döndü durdu zaman,

Çoğaldı hâsılatım bir zencinin zincirinde.

Dehak’ın sersemliğinde sarhoştum,

Çocukluğumu katlettiğim kalenin içinde.

Zafer sarhoşluğunda çakallığım şehvet eyledi,

Atamın masum dölünü katleden o gece de…

Ve haykırdı kawa dört yanım kar ter içinde.

Kapılar açıldı çocukluğumun yaktığı ateşle,

Savurdu kawa’nın güçlü kolları demiri

Gurursuz tebessümümün en alçak yerine.

Düştü bedenim iki yanıma,

Zılgıt çekti tarih sayfalarına halkım o anda.

Kanımı kanatırcasına

Beddualar diledim pişman çaresiz yanıma.

Ne fayda!

Yazıldı artık levh-i mahfuza…

Kenan SARUHAN

Sınır Dergisi / Sayı 5 / Eylül Ekim 2010