Yalnızlık Düşleri

sardı bedenimi,
yalnızlıkla yoğrulmuş bir hayat
bakarım maviliklere,
ta uzağında bir umut vardır düşüyle ..
bir an teslim olurum
götürmek isteyen rüzgara,
ve ardından bir düşe kapılır bu yürek
yüreğinde yatan mecnuna yanarak...
ardından gece üşüşür bedenime,
aklım ise bedenimden çook uzaklarda,
sardı yine yalnızlık düşlerimi,
serseri mayına döndü kalbim
oysa
çılgınıyım mecnuni bir aşkın
bırakıp gitsem mi?
yoksa,
yoksa,
susup gömülmeli miyim
yosma bir yalnızlığa,
suskunluğu haritadan sildikten sonra
uçurum olsun hayat, ne çıkar ?
ötesi dokunaklı bir hatıra olur
ve gürleşen bir ses olur umut
SINIR'dan yükselerek...


Tarık KUTLU
Sınrı Dergisi / Sayı 5 / Eylül Ekim 2010