14 Mayıs 2013 Salı

NİŞANE / RÊÇ


İnsan sadece biyolojik bir yapıdan oluşmadığı gibi, şiirde sadece kelimelerden oluşmuyor.  Harflerin ötesinde bir şeyler var şiirde. Karbon kadar siyah, elmas kadar şeffaf. Şiirlerini okurken yalnız sanatçı yönü ile değil, aynı zamanda kalbinizde, ruhunuzda oluşturduğu esintiler ile size kelimeden başka şeylerde var dedirten, şiirin yaşanmışlığını hissettirebilen kaç şair var ki ülkemizde.  

İşte o şairlerden birisi de Hüseyin Alemdar.  Dilin imkânlarını sonuna kadar kullanarak size şiir ziyafeti sunarken, Hüseyin Alemdar şiirlerinin olabildiğince doğal olmasının yanı sıra, yeni bir bahar ile çiçekler açan bir dağ gibi zengin olduğunu göreceksiniz.

Ayrıca şairin en sevdiği şiirlerinden biri olan “Nişane”yi Kürtçe’ye çevirmenin hazzını yaşıyoruz Sınır Dergisi yönetimi olarak.


Nişane 
              Banu S’ye hep...

1
ister üzül ister üzülme, ben her ikisiyim nasılsa
kalbimdeki yalnızlıkla geldim bu bedbaht dünyaya
ağzımdaki yalnızlıkla gideceğim
kadın var, tanrı var, aşk yok diyerekten
kadın var diye tanrıya inanaraktan
böyle nebi’l böyle derin böyle ağlaya ağlaya

2
kalp solda aşk sağda olduğundan
kınım ve bıçağım sende durduğundan
içimi ellerinle yunduğundan--
eğil bak içime zamanıdır, içim senindir!
seni sana bir bir göstereceğim!
anladıklarımın kitabı var orda: aşk kadın mahşeridir!

3
senle ve harflerle uğraştığımdandır harap ve hurûfi bir adamım
tesadüfe bak ki, “h” harfiyle başlayan hüzünlü bir ad adım
gidip gidip ellerinin cennetinde ölsem de yedi harf
inanıyorum ki, benden başka hiç kimse dolduramaz kader hurûfatımı
b: boynum ve öpülme yerlerim boğum boğum kangren
s: parmakuçlarım zehir uçlarım, kalbime dolanan yılan
ömrüme baka baka anladım ki aşk denen mabet yalan

4
bak, sen yine yoksun, sahi hiç olmadın ki
memleket işi çakımı sevgili edasıyla etimde gezdiriyorum
tek kelime Kürtçe bilmesem de senden vahiy kızım--Bejan Sidre
Hakkâri uzağı bir Kürtçeyle ne de içli ağlıyor--
oysa ben seni ağzındaki ve saçlarındaki İzmir’den sevmiştim
bağışla, hastalıktan mı yaşlılıktan mı ölüm duygusundan mı ne
insan kendini yas aşireti içinin doğusunda buluyor
âh, hazır bulmuşken, sende kendimi bi’güzel öldürebilsem
işte o zaman, ben de sana fena halde fotojenik gelirim!

5
kanser şâir hastalığı değilse eğer, beni bir kadın öldürsün
vefâ’
en
ve lütfen!

..........................................................................

  RÊÇ

                                    Tev ji Banu S re…
1
Dixwazî xemgîn be dixwazî nebe, çawa hebe ez herdume
Bi tenêtîya dilê xwe ve hatim vê gerdûna bedbext
Bi tenêtîya devê xwe ve ezê herim
Jin heye, Yezdan heye, evîn nîne qey
Bawerkirina Yezdan ji bo jin heye qey                                                                       
Waha nebî’l waha kûr waha bi girî girî

 2
Ji bo dil li çepê evîn li rastêye
Ji bo kalanamin û kêramin li cem te
Ji bo bi destê te nava min xweşûşt
Xwarbe binêre nava min, demhatîye, nava min ya teye
Ez dê yeko yeko te nîşanê te bidim
Pirtûka têgihîştina min heye li wir: evîn mehşera jinêye !

3
Ji bo bi tîpan re û bi te re mijûldibim mirovekî kanbax û Hurûfî me
Pîşadî yê binêre ku, navêmin ew navê bixemgîn yê bi tîpa “h”destpêdike
Biçim biçim di bıhuşta destê te de bimrim jî heft tîp
Bawerdikim ku, xeynî min tu kes tijî nake hurûfata min a qederê
B: stûyê min û cîhên min ên maçkirinê movik movik tirawî
S: serêtilîyên min serê jehra min, marê li dilêmin pêçayî
Min li temenê xwe nêrî têgihîştmê ku perestgeha jêre dibêjin evîn derewe

4
Binêre, tu dîsa tuneyî, bi rastî hîç nebûyî jî
Jendina karê welat bi helwesta yarê di goştê xwe de digerînim
Yek peyvek Kurdî nizanibim jî ji te keça mine wehîyê--Bêjan Sîdre
Bi Kurdîyek ji dûrî Colemêrgê çawa bi dilzîz digirî—
Lê min tu ji Îzmîr a di devê te de di porê te de hezkir
Bibexşîne, ji nexweşîyê ji pîrbûn kalbûnê ji hestên mirinê ye çîye                                                               
Mirov  xwe di nav rojhilatê eşîreta şînê de dibîne
Ax, hemin min te dît, ez bikaribim bi xweşî ku xwe di te de bikujim.
Ha wê gavê, ezê jî ji te re pir zêde fotojenîk bêm!
             
5
Pençeşêr ku nexweşîya helbestvanan nebe,bila jinek min bikuje
Bi dilsozî
Û ji kerema xwe re

 Şiir / Helbest : Hüseyin Alemdar
Çeviren / Werger : Berham Mîrzo
Sınır Dergisi / Sayı 8 / Mayıs Haziran 2011

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder